Ο νόμος της ΝΔ για την “κυβερνησιμότητα” στους Δήμους (Ν. 4623/2019), υποτίθεται πως ήρθε για να λύσει προβλήματα που προκαλούσε η απλή αναλογική του “Κλεισθένη”. Ωστόσο, πέτυχε το αντίθετο: Ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας και αναλογικότητας σε αρκετούς Δήμους.
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η σημερινή δημοτική αρχή, στον πρώτο γύρο των εκλογών απέσπασε το 15,92% των ψήφων και ήρθε 2η στις προτιμήσεις των πολιτών. Εξέλεξε 6 δημοτικούς συμβούλους και κατάφερε να κερδίσει στον δεύτερο γύρο.
Στις 26 Σεπτεμβρίου, το δημοτικό συμβούλιο Ηλιούπολης συνεδρίαζε για 2η φορά μετά τη σύγκλιση του. Για πρώτη φορά η διαδικασία λήψης αποφάσεων θα έπρεπε να ακολουθήσει τα όσα ορίζει ο νόμος Κλεισθένη και ο ο νόμος για την “κυβερνησιμότητα” στους Δήμους.
Μεταξύ των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης του Δημοτικού Συμβουλίου, ήταν η αναμόρφωση του τεχνικού προγράμματος και του προϋπολογισμού. Οπως είναι φυσικό, η νέα δημοτική αρχή θέλησε να ρίξει το βάρος των προσπαθειών της σε άλλους τομείς δράσης, και να ανακατανείμει τους πόρους του προϋπολογισμού. Για να γίνει αυτό, έπρεπε να εισηγηθεί αναμόρφωση του προϋπολογισμού στο δημοτικό συμβούλιο, όπως και έγινε.
Ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Η πρόταση της δημοτικής αρχής για την αναμόρφωση του τεχνικού προγράμματος καταψηφίστηκε με 13 ψηφους κατά και 12 υπερ, ενώ η αναμορφωση του προϋπολογισμού καταψηφίστηκε με 15 ψήφους κατά και 12 υπέρ.
Τα απλά μαθηματικά λένε πως οι προτάσεις της δημοτικής αρχής καταψηφίστηκαν. Ωστόσο, οι δύο νόμοι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν διαφορετική άποψη για τους αριθμούς.
Σύμφωνα με το νέο θεσμικό και νομικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, η δημοτική αρχή έχει το δικαίωμα να περάσει οποιαδήποτε πρόταση αναμόρφωσης του προϋπολογισμού ή του τεχνικού προγράμματος, ακόμα και αν η πρόταση αυτή καταψηφιστεί.
Υπάρχει βέβαια μια εναλλακτική. Ποια είναι αυτή;
Η αντιπολίτευση, που δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες του Δήμου, έπρεπε να φέρει αντιπρόταση για κάθε ξεχωριστό κωδικό της αναμόρφωσης που εισηγούνταν η δημοτική αρχή. Για να φέρει τις “αντιπροτάσεις” της στο δημοτικό συμβούλιο, θα έπρεπε πρώτα να πάρει έγκριση για κάθε κωδικό ξεχωριστά από την αρμόδια οικονομική υπηρεσία, κάτι που χρειάζεται αρκετές εργατοώρες.
Μπάχαλο, δηλαδή.
Με λίγα λόγια, τα δημοτικά συμβούλια, από τον ανώτατο θεσμό της αυτοδιοίκησης έχουν μετατραπεί σε διακοσμητικό χώρου.
Η κυβερνησιμότητα, έφερε και άλλα παράδοξα. Χαρακτηριστικό είναι πως η παράταξη της δημοτικής αρχής του 16% έχει πλειοψηφία σε όλα τα νομικά προσωπα του Δήμου, καθώς και στις επιτροπές.
Προφανώς δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς ευθύνη στη δημοτική αρχή, η οποία κάνει τη δουλειά της. Ωστόσο, στον βωμό της “κυβερνησιμότητας”, οι δήμοι έγιναν ένα ατελείωτο μπάχαλο, με τεράστια ελλείματα δημοκρατίας σε περιπτώσεις σαν αυτή της Ηλιούπολης και της Θεσσαλονίκης.