Το χθεσινό tweet δεν είναι κάποια σοβαρή δημοσιογραφική αποκάλυψη, όπως άκουσα να λέγεται. Το βρήκα εντελώς τυχαία, άλλωστε. Πέρα από την έκταση που πήρε το θέμα και τη “σκόνη” που σήκωσε, καταδεικνύει δύο πολύ σημαντικά πράγματα.
Aθάνατο ελληνικό δημόσιο ή αλλιώς πως στήνουμε διαγωνισμούς με "δικά μας" παιδια.
Πηγή: ΔΙΑΥΓΕΙΑ https://t.co/vHpR6bJloN pic.twitter.com/DwvRSFpIDE
— Yannis Karamagalis (@Karamagalis) November 10, 2017
Το πρώτο είναι αν μας δίδαξε κάτι η κρίση. Βιώσαμε όλοι την ορμή της. Είδαμε τα εισοδήματά μας να μειώνονται, τις προσδοκίες μας να χαμηλώνουν και τα σχέδια μας να γκρεμίζονται, ή στην καλύτερη να αναβάλλονται επ’ αόριστον. Μέσα στην κρίση βγήκαν στο φως διάφορες ιστορίες κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος, οι οποίες είναι φυσικό να μας εξοργίζουν. Είναι πολύ πιθανό όντως να πρόκειται για “προβοκάτσια”, όπως δήλωσε ο κύριος Παχατουρίδης. Ωστόσο κάθε τέτοιο φαινόμενο, μετά από 7 χρόνια κρίσης είναι σαν το μαρτύριο της σταγόνας: Όσο περνάει ο καιρός, κάθε σταγόνα, όσο μικρή και αν είναι, (πρόκειται για σύμβαση ύψους 68.988 ευρώ) πονάει αφόρητα.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό, είναι το θέμα της ανοιχτότητας, μιας έννοιας που -δυστυχώς- ελάχιστοι πολίτες γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι αξιοποιούν. Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, στην οποία βρήκα και το συγκεκριμένο έγγραφο, δημιουργήθηκε το 2010 με τον νόμο 3861 και ήταν ίσως η σπουδαιότερη μεταρρύθμιση στον δημόσιο τομέα στα χρόνια της κρίσης. Με τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ κάθε πολίτης, μπορεί να αναζητεί δημόσια έγγραφα, αποφάσεις και συμβάσεις όλων των φορέων του Δημοσίου και να έχει μια πλήρη εικόνα του τι αποφασίζεται και τι ξοδεύεται σε όλες τις βαθμίδες του Δημοσίου. Αυτό το εργαλείο, έχει πολεμηθεί, υπόγεια.
Ναι, καλά ακούσατε.
Πριν 2 χρόνια, το 2015, το υπουργείο οικονομικών, επικαλούμενο «εσωτερικές δυσλειτουργίες των διαδικασιών των Υπηρεσιών Δημοσιονομικού Ελέγχου» πρότεινε μια τροπολογία που ουσιαστικά αφορούσε στην εισαγωγή μιας εξαίρεσης από τις υποχρεώσεις ανάρτησης αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης στο Διαδίκτυο. Ήταν μια τροπολογία που προτάθηκε στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου με τίτλο «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης – Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση – Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις» και η οποία είχε προκαλέσει την αντίδραση της ΕΛ/ΛΑΚ και του προέδρου της, Διομήδη Σπινέλλη.
Από το 2010, φορείς όπως η ΕΛ/ΛΑΚ και το Vouliwatch, προσπαθούν να διευρύνουν την κουλτούρα της ανοιχτότητας δημόσιων δεδομένων στη δημόσια ζωή και έχουν καταφέρει πολλά. Από την μικρή μου εμπειρία στα opendata, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η ελληνική γραφειοκρατία είναι άτεγκτη και κάθε φορά που πάει να γίνει ένα θετικό βήμα, πάντα “στυλώνει τα πόδια”.
Πόσους “Κωστήδες” θα είχαμε βρει αν δεν υπήρχε η Δι@ύγεια; Κανέναν.
Η τεχνολογία και η ανοιχτότητα δίνουν -και θα συνεχίσουν- να δίνουν πάντα λύσεις, ακόμα και στα πιο περίπλοκα προβλήματα. Μία από αυτές είναι και αυτή που προτείνει ένας από τους εμπνευστές της Δι@ύγειας, καθηγητής Θόδωρος Καρούνος στο Twitter με αφορμή το συμβάν:
H απάντηση για το Δήμο Περιστερίου και για οποιοιδήποτε φορέα του δημοσίου είναι ο απλή, να δημοσιεύσει ανά ΑΦΜ & επωνυμία το σύνολο των αναθέσεων την τελευταία δεκαετία. Η διαφάνεια και μόνο η διαφάνεια αποδείκνυε ποιοι αναλαμβάνουν έργα φυσικά και νομικά πρόσωπα.
— Theodoros G Karounos (@karounos) November 11, 2017